Non digas normal. A diferencia marca a identidade e a identidade vén marcada por esa ruptura coa norma. Se preciso camiñar núa para marcar a diferencia fareino, pero négome a ser un máis, que perde a súa esencia en non significar nada. O que pensemos, o que fagamos debe ser especial, porque a continuidade por sinerxia non nos serve. Non falo de amor, falo da xenialidade do ser.

Todos diferentes e iguais. Peculiares nun canasto cheo de madexas, vermellas, azuis, verdes...


Ti fuches diferente e iso é o que che fai especial.