RÚA DE SAN PEDRO, Nº40

Vou veño e non acougo


QUe se mANILA, a habita pequena, quen no lo ía dicir...
POr Rio, A chica Mod, cuarto mediano e grande, e a cama que me vas preparar aí
Shangai, Shangai? Do comedor ao cuartiño, de Barna a casa, mi mancherai!
Mexico, a inquilina pantasma, pero aínda así non me eskecerei
e en London City, la chica que duerme en el salón, que nada se sabe de ti!!!


a unhas xa vos boto de menos e a outras moito os vou botar! San Peter internacional!

que medo

sem ti

:*

Akó arriba
coa súor das pálpebras
todo periga

caer no baleiro caer sen respostas

non creo que se me escorde o corpo co golpe no chan. Só se me escorda a mente de mirar para arriba.

... preciso-te porque estás e non. non esquezo nin renuncio.e compostela fica baleira
Quello che sei per me è inutile spiegarlo con parole

uno, due, te!
no no no no no no no non devi più parlareno no no no no no no non c’è niente da spiegareno no no no no no no basta sentirecrediminon c’è niente da capire

Arte e reivindicación

As pintadas ou murais son un acto reivindicativo. A arte é reivindicativa. Sobre a arte se constrúe e deconstrúe o noso presente e futuro. Insistir en pechala entre catro paredes, por moi innovadora que sexa a súa arquitectura é enganarnos e contibuír ao illacionismo da base do pensamento. Ante unha pintada ou mural a nosa reacción é de desprezo e intolerancia. Non nos cuestionamos o seu significado porque non somos capaces de superar a violencia do conformismo.Un esforzo maior pola nosa parte contribuiría a unha visión alternativa dos feitos. Cada acto de reivindicación agocha detrás unha denuncia social. Se cadra, sen unha pintada xa ninguén repararía en que entre as históricas pedras de Compostela tamén se agochan históricas cuestións sen resolver. A rúa é, polo tanto, un espazo alternativo de encontro e denuncia.

O.O

Non me mires así, que nos contradicimos!!!

Puag, (jjejee río soa)...ummmm.ta bem,

hipercorticoides e moita intención. cando algo é, é, négueste ou che falte a iniciativa, ou che sobre, ou non saibas que estás a facer con eses pedestais. E logo te lebras de cantas veces te tes equivocado... Pero sabes, ignoras, móvome cos compases e vou ben

vou ben

PREFERIRÍA DICIR QUE PASO DE TODO, PERO NON É ASÍ

estou... farta¿=? de tanto si e tanto non, e tanto se cadra. Teño feridas nos meñikes dos pés,
pq tanto camiñar no aire manca
entendes pq me enredo nos meus paseos? sen destino final
nas veas polución, e recoñezo que ás veces só ti me fas rir, con un poema e un chupi
con calquera cousa que non entendo pq
coas profecías autocumplidas,
. . .[que de chegar á súa fin, rematarían coa nosa insistencia]
Asío que déitome entre flores cada día
para escurecer as lembranzas
......................................e pensar só, no que pode ser.

Xa o dixo un xenio, eu simplemente non o traduzo

I celebrate myself, and sing myself,
And what I assume you shall assume,
For every atom belonging to me as good belongs to you.

sei escribir nas portas dun armario
pero prefíro facelo en celulosa pontevedresa, ou en calquera caderno roto.