RÚA DE SAN PEDRO, Nº40

Vou veño e non acougo


QUe se mANILA, a habita pequena, quen no lo ía dicir...
POr Rio, A chica Mod, cuarto mediano e grande, e a cama que me vas preparar aí
Shangai, Shangai? Do comedor ao cuartiño, de Barna a casa, mi mancherai!
Mexico, a inquilina pantasma, pero aínda así non me eskecerei
e en London City, la chica que duerme en el salón, que nada se sabe de ti!!!


a unhas xa vos boto de menos e a outras moito os vou botar! San Peter internacional!

que medo

sem ti

:*

Akó arriba
coa súor das pálpebras
todo periga

caer no baleiro caer sen respostas

non creo que se me escorde o corpo co golpe no chan. Só se me escorda a mente de mirar para arriba.

... preciso-te porque estás e non. non esquezo nin renuncio.e compostela fica baleira
Quello che sei per me è inutile spiegarlo con parole

uno, due, te!
no no no no no no no non devi più parlareno no no no no no no non c’è niente da spiegareno no no no no no no basta sentirecrediminon c’è niente da capire

Arte e reivindicación

As pintadas ou murais son un acto reivindicativo. A arte é reivindicativa. Sobre a arte se constrúe e deconstrúe o noso presente e futuro. Insistir en pechala entre catro paredes, por moi innovadora que sexa a súa arquitectura é enganarnos e contibuír ao illacionismo da base do pensamento. Ante unha pintada ou mural a nosa reacción é de desprezo e intolerancia. Non nos cuestionamos o seu significado porque non somos capaces de superar a violencia do conformismo.Un esforzo maior pola nosa parte contribuiría a unha visión alternativa dos feitos. Cada acto de reivindicación agocha detrás unha denuncia social. Se cadra, sen unha pintada xa ninguén repararía en que entre as históricas pedras de Compostela tamén se agochan históricas cuestións sen resolver. A rúa é, polo tanto, un espazo alternativo de encontro e denuncia.